KÜRESEL ISINMA İLE İLGİLİ ANLAŞMALAR VE TARİHLERİ

Küresel ısınma sorununu ele almak ve sera gazı emisyonlarını azaltmak için yıllar içinde birçok uluslararası anlaşma yapılmıştır. İşte bazı önemli anlaşmalar, tarihleri ​​ve yerleri:

Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi (UNFCCC): 1992’de Brezilya, Rio de Janeiro’daki Dünya Zirvesi’nde kabul edilen UNFCCC, iklim değişikliğini ele alan uluslararası çabaların mihenk taşıdır. Atmosferdeki sera gazı konsantrasyonlarını dengelemek ve iklim sistemine “tehlikeli” insan müdahalesinden kaçınmak için bir eylem çerçevesi oluşturdu.

Kyoto Protokolü: 1997 yılında Japonya’nın Kyoto kentinde kabul edilen Kyoto Protokolü, gelişmiş ülkelerin sera gazı emisyonlarını azaltmaları için yasal olarak bağlayıcı hedefler belirlemektedir. Protokol, UNFCCC’de yapılan bir değişiklikti ve 2005 yılında yürürlüğe girdi.

Paris Antlaşması: 2015 yılında Paris, Fransa’da düzenlenen UNFCCC’nin 21. Taraflar Konferansı’nda (COP21) kabul edilen Paris Anlaşması, küresel ısınmayı sanayi öncesi seviyelerin 2 santigrat derecenin oldukça altında sınırlamayı ve sınırlamak için çaba sarf etmeyi amaçlıyor. sıcaklık 1,5 santigrat dereceye yükselir. Anlaşma ayrıca ülkeleri emisyonları ve hedeflerine yönelik ilerlemeleri hakkında düzenli olarak rapor vermeye çağırıyor.

Montreal Protokolünde Kigali Değişikliği: 2016 yılında Ruanda, Kigali’de kabul edilen Kigali Değişikliği, soğutma ve iklimlendirmede kullanılan bir tür sera gazı olan hidroflorokarbonların (HFC’ler) üretimini ve tüketimini aşamalı olarak azaltmayı hedefliyor.

Küresel İklim Eylemi için Marakeş Ortaklığı: 2016’da Fas’ın Marakeş kentinde düzenlenen COP22’de kabul edilen Marakeş Ortaklığı, hükümetler, özel sektör, sivil toplum ve yerel topluluklar dahil olmak üzere tüm paydaşlar arasında iklim değişikliği konusunda işbirliğini ve eylemi geliştirmeyi amaçlıyor.

Bu anlaşmalar, küresel ısınma konusunda harekete geçme ihtiyacının artan uluslararası kabulünü ve bu küresel sorunu ele almak için kolektif çabanın önemini yansıtıyor.

Küresel ısınma, aşağıdakiler de dahil olmak üzere çok çeşitli çevresel ve toplumsal etkilere yol açmaktadır:

Yükselen deniz seviyeleri: Dünyanın sıcaklığı arttıkça buzlar erir ve deniz seviyeleri yükselir. Bu, kıyı taşkınlarına, erozyona ve kıyı topluluklarının yerinden olmasına yol açabilir.

12 bakanın ipi çekilmesi kulislerde

Aşırı hava olayları: Küresel ısınma daha sık ve yoğun ısı dalgalarına, kuraklıklara, kasırgalara ve diğer aşırı hava olaylarına yol açarak yaygın hasara ve acıya neden olabilir.

Okyanus asitlenmesi: Okyanus atmosferden daha fazla karbondioksit emdikçe asitliği artar, bu da deniz yaşamına zarar verebilir ve bir besin kaynağı olarak okyanusun üretkenliğini azaltabilir.

Biyoçeşitlilik kaybı: Yükselen sıcaklıklar ve değişen yağış modelleri, mercan resifleri ve ormanlar dahil olmak üzere türlerin ve ekosistemlerin kaybına yol açabilir.

Tarımsal etkiler: Küresel ısınma, yağışın zamanlamasını ve dağılımını değiştirerek mahsul verimini azaltabilir ve hassas bölgelerde kıtlık riskini artırabilir.

İnsan sağlığına etkileri: Küresel ısınma, ısıyla ilgili hastalıkların, hava kirliliğinin ve diğer sağlık sorunlarının yanı sıra hastalıkların yayılmasını da artırabilir.

Ekonomik Etkiler: Küresel ısınmanın etkileri, sağlık hizmetleri, altyapı ve afet müdahalesi için artan maliyetlerin yanı sıra azalan turizm ve azalan üretkenlik dahil olmak üzere önemli ekonomik sonuçlara da sahip olabilir.

Küresel ısınmanın etkilerinin eşit olarak dağılmayacağını ve yoksulluk içinde, kıyı bölgelerinde veya gelişmekte olan ülkelerde yaşayanlar gibi en savunmasız nüfusların orantısız bir şekilde etkileneceğini not etmek önemlidir. Küresel ısınmayı ele almak sadece bir çevre sorunu değil, aynı zamanda bir sosyal adalet sorunudur.